Op zaterdag 29 april was ik jarig. Hoewel ik altijd reden zie tot het maken van een nieuw kledingstuk, is een verjaardag echt een dag waarop een nieuw kledingstuk niet kan missen. Gelukkig als ik was met mijn nieuwe naaimachine, popelde ik in de week voorafgaand aan mijn verjaardag aan een blouse te beginnen.
In no time was hij klaar. Mijn nieuwe machine had me niet teleurgesteld. Een blouse was geboren,
van een heerlijk soepel stofje, met lieve bloemetjes en kleine, glanzende, groene knoopjes. Met in mijn achterhoofdtoch wat kleine zorgen. De heerlijk soepele stof was namelijk wel wat erg dun en bewerkelijk...
De blijde zaterdag brak aan. Vol trots trok ik de nieuwe blouse aan. Hij viel mooi! Al snel had ik vastgesteld dat er een nieuwe favoriet aan mijn kledingkast was toegevoegd. Mijn zorg over de zwakke stof nam wat af; de blouse viel immers ruim en nergens stond spanning op de naden.
Klaar voor het ontvangen van gasten trok ik mijn blouse nog eens recht. Met nog kleine zorgen in mijn achterhoofd haalde ik mijn hand over de achternaad; de plek die meestal het eerst tekenen van slijtage vertoont in mijn kleding. Op dat moment kreeg de dag een verdrietig randje. De blouse had het nog geen dag volgehouden! De achternaad was niet slechts wat beschadigd, maar op meerdere plekken helemaal opengescheurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten