Slaap kindje slaap

Een zus in het buitenland is in meerdere opzichten niet niks. Natuurlijk - cliché - is het het meest vervelend om elkaar te missen op belangrijke momenten. We kunnen niet bij elkaar zijn op elkaars verjaardag of bij een diploma-uitreiking, of, nog specialer, de geboorte van een kindje. Reden te meer om PostNL én buitenlandse soortgenoten regelmatig aan het werk te zetten.

Dat brengt me gelijk bij een tweede frustratie van een zus in het buitenland. Al eerder schreef ik over het falen van PostNL en buitenlandse broeders. Mijn handgemaakte rok als cadeau voor haar verjaardag is nooit aangekomen. Toch waagde ik het er met de geboorte van mijn nieuwe neefje op PostNL weer aan het werk te zetten met een zelfgemaakt pakketje.

Maar huh? Je had toch al een geboorteslinger gegeven, die veilig en wel is aangekomen? Inderdaad, die ging met de privétransportdienst van mijn ouders, en dat verloopt altijd vlekkeloos. Maar omdat die pas een maand na geboorte bij mijn zus zouden zijn, dacht ik dat de post sneller zou zijn om alvast een klein cadeautje vooruit te sturen. Inderdaad, het tegendeel bleek waar. Maar wonder boven wonder, na al diep gefrustreerd geraakt te zijn over een vermoeden van verdwijning van mijn pakketje, kwam het pakketje 2 maanden na geboorte aan bij mijn zus!

Naast hagelslag en stroopwafels blijkt dit pakketje ook te voorzien in een gemis voor haar als Nederlandse in het buitenland. Hoewel men in Israël, passend bij het enorme geboortecijfer, een ongekend groot aanbod heeft voor allerhande babyspullen en kinderzaken, blijken slaapzakjes nergens te koop. Een handgemaakt exemplaar voor de kleine Yinon was dus zeker welkom, en zie hoe schattig het hem bovendien staat. Dubbel blij dat PostNL en verwanten toch hun werk hebben gedaan!